บ้านตระกูลสุวรรณเพ็ญสร้างขึ้นก่อน พ.ศ.2466 เดิมเป็นที่ดินของนายริต นางทองคำ อยู่สวัสดิ์ ต่อมาได้ยกให้นางปุกเงิน ซึ่งเป็นลูกสาวเพื่อใช้เป็นเรือนหอเมื่อสมรสกับนายอินทร์ สุวรรณเพ็ญ มีอาชีพเป็นทนายความ โดยนางปุกได้เปิดหน้าร้านทำการค้าขายจำพวกเครื่องใช้ต่าง ๆ เสื้อผ้า และเครื่องแก้ว ถัดเข้าไปภายในบ้านจะเป็นส่วนของที่พักอาศัยของสมาชิกในครอบครัว และมีชานต่อยื่นออกไปด้านหลังสำหรับนั่งพักผ่อน ห้องครัว ห้องน้ำ ยุ้งข้าว และสวนผลไม้ยาวไปจนถึงรั้วหลังบ้านติดกับถนนตากสินในปัจจุบัน

ลักษณะทางสถาปัตยกรรมของบ้านหลังนี้ สะท้อนให้เห็นถึงเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนตรอกบ้านจีนร่วมกับเพื่อนบ้านหลังอื่น ๆ ที่เป็นห้องแถวมีประตูเป็นแบบบานเฟี้ยม แบบลูกฟักสามารถเปิดได้ตลอดแนวเพื่อทำการค้าขาย โดยยกระดับของส่วนที่พักอาศัยให้สูงขึ้นเพื่อแยกส่วนกันอย่างชัดเจน ตัวบ้านเป็นบ้านชั้นเดียว ยกใต้ถุนสูง หลังคาทรงจั่วสูง มุงกระเบื้องดินเผา โครงสร้างเป็นไม้สัก ตั้งแต่ฐานราก เสา คาน พื้น ผนัง ประตู หน้าต่าง มีการยึดโยงโครงสร้างต่าง ๆ เข้าด้วยกันตามเทคนิคโบราณ คือ การใช้สลักเดือย ซึ่งเป็นภูมิปัญญาของการสร้างบ้านทรงไทยที่สืบทอดกันมา

ปัจจุบันลูกหลานตระกูลสุวรรณเพ็ญได้ทำการปรับปรุงซ่อมแซมบ้านหลังนี้ เพื่อใช้เป็นศูนย์ข้อมูลของโครงการอนุรักษ์และฟื้นฟูตรอกบ้านจีน เมืองตาก สำหรับเป็นแหล่งเรียนรู้ของผู้ที่สนใจทั่วไป